Grasz w zielone? - żyrafa gotuje makaron ze szpinakiem

Kiedy byłam dzieckiem oglądałam Popeye'a, który dzięki puszce szpinaku ratował świat, swoją ukochaną i wychodził z nawet najgorszych opresji. I wtedy nadszedł dzień, że moja Mama chciała nas owym szpinakiem ugościć. Zrobiła go według przepisu swojej Babci. Mama ze smakiem się oblizywała - nie wiem, czy ściemniała, żeby dzieci jadły, czy naprawdę jej smakowało ;) Ale wyszło strasznie: zielona paćka o zapachu ni to ryby, ni to zepsutego jajka, z którym Mama wymieszała szpinak. To doświadczenie sprawiło, że na wiele lat porzuciłam myśl o próbowaniu tego zielska, a nawet przestałam wierzyć Popeye'owi, że to jest dobre i zdrowe.

Wiele lat później Sis zaserwowała mi nową wersję. Miałam pewne obawy, ale już podczas przygotowań zapach czosnku i sera nieco mnie zachęcił, a potem ten smak... mmmmm! Nie wiem, skąd Sis miała ten przepis, ale POLECAM!

Wszystko możecie kupić w Biedronce ;) Świeży baby szpinak ;) Ser blue z pleśnią. Czosnek. Makaron: świderki, falbanki, rurki. Proporcje: ja daję całe opakowanie szpinaku, całe opakowanie sera i trzy garście makaronu i mam wyżerkę na trzy dni chyba, że się Mały Człowiek dopadnie, bo Mr. T. to nie. Jak szpinak, to nie!

Powinno się też szpinak skropić sokiem z cytryny - nie do końca pamiętam po co, ale chodziło tam coś o żelazo zawarte w szpinaku. Ja niestety zawsze zapominam o cytrynie, ale co komu po żelazie, kiedy po prostu smak jest wyborny! 

Pociachany szpinak rzucamy na patelnię ze zgniecionym czochnem - ilość czosnku w zależności od miłości do niego ;) Powoli sobie pichcimy, mieszamy, a jak nam się już szpinak skurczy i skręci - dodajemy ser. 

Makaron gotujemy osobno tak, jak makaron się gotować powinno. Można go lekko al dente pyknąć, bo się jeszcze w szpinaku poddusi, to dojdzie ;) I jak nam się ten ser już w większości rozpuści, to dodajemy makaron i mieszamy, aż nam się wszystko pięknie połączy :) Doprawiamy solą i pieprzem według uznania.

A potem to już jemy, aż nam się uszy będą trzęsły. I teraz uwaga! Będzie anegdota z życia Żyrafy i Mr. T. Kiedy zamieszkaliśmy razem na pierwszą kolację chciałam zrobić coś fajnego i pomyślałam o szpinaku: że takie inne, ale pyszne i w ogóle. Zapytałam nawet Mr. T., czy lubi i powiedział, że lubi. Chyba nie wiedział, co robi, bo kiedy Mr. T. wrócił z pracy i zaserwowałam mu łychę: 'spróbuj! pycha co?!', to zrobił się zielony jako ten szpinak na patelni, wypluł i powiedział: 'sorry, ale nie dam rady'. I tak oto spitoliłam romantyczną kolację, a potem sama się tak obżarłam, że aż mnie brzuch bolał - TAKIE DOBRE mi wyszło! Od tamtego dnia jest to jedna z anegdotek związkowych, a kiedy chcę zjeść makaron ze szpinakiem, w drugim garze pichcę żeberka lub udka kuraka ;)

Ktoś może jednak się skusi (?). Pozdrawiam, PA!