Kawowe poranki

Jesień powoli przechodzi w zimę. Wieczory często są mgliste i przychodzą wcześniej niż byśmy chcieli. Poranki wstają za to później - leniwie i niespiesznie skąpane w porannej rosie. I tak staję sobie rano przy kuchennym oknie, z kubkiem kawy i patrzę na zmieniający się krajobraz. Jeszcze wczoraj drzewo przed moimi oknami złociło się od liści, a dziś stoi nagie... I tak siorbię sobie kawkę dopóki nie przypomnę sobie, że już czas iść do pracy... I mimo lenistwa które klei się do mnie od kilku dni tak, jak ta jesienna mgła usiadłam dziś przy komputerze i jakoś tak samo się stworzyło...

Zgłaszam się z małą czarną na: